Aldea gallega

Partindo inicialmente de conceptos románticos e sendo coñecedor das composicións e solucións técnicas da escola de Barbizon e Corot ou do estilo realista de Haes e Beruete. Serafín Avendaño desembocará finalmente nun estilo moi persoal de marcado luminismo, adquirido a partir do seu establecemento en Italia, onde comparte inquietudes cos integrantes da Scuola grigia.

En 1893, antes de regresar definitivamente a Galicia, inicia unha frutífera colaboración coa revista ilustrada Blanco e Negro, que continuará ata 1911. Nese contexto pinta numerosas escenas tipicamente galegas, como esta Aldea galega, na que destacan, o encadre fotográfico que dá á composición e que é tan imitado pola pintura do momento, e, o tratamento da luz onde o artista plasma o seu persoal estudo luminista contrapoñendo planos de intensa luz solar xunto a outros de sombras coloreadas, procedemento ao que recorreran e difundiran os impresionistas de modo persistente.

Durante os anos en que Avendaño colabora coa revista Blanco e Negro está xerminando unha nova estética de sensibilidade identitaria en Galicia coa que podemos entroncar esta obra a través do cruceiro e a ambientación e indumentaria costumista.