Gabinete del coleccionista

Esta escena de interior é un exemplo da pintura de gabinetes na que se recreaban salas decoradas con cadros, estatuas e obxectos que eran atesourados pola súa antigüidade, curiosidade ou rareza. Este tipo de pintura, que tan ben reflectía o fenómeno do coleccionismo privado, xurdiu en Anveres a principios do século XVII. Neste caso vemos que as Belas Artes e concretamente a pintura, son as protagonistas. Están representados temas relixiosos como a Epifanía e a Verónica, mitos clásicos como o Xuízo de Paris, o Triunfo de Neptuno e a Dánae. Chama a atención a presenza tan significativa dos cadros de paisaxe, moitos dos cales imitan o estilo de destacados paisajistas da escola de Anveres. Esta exaltación da pintura local vese reforzada pola presenza dun tríptico representativo da primitiva escola flamenca. Dentro da evolución da composición neste tipo de pintura de gabinetes, observamos como neste cadro de Francken, as coleccións non ocupan toda a superficie do mesmo senón que as obras de arte colócanse xa de forma máis sistemática, os cadros están agrupados, na súa maioría, en torno ao motivo central dunha dobre repisa na que se ordenan esculturas, que tamén se distribúen sobre unha mesa e varias cornixas. Sobre a mesa situada no primeiro plano repousan pequenas esculturas, cunchas e xoias que fan referencia ao status social do colecccionista. Represéntanse ademais, vasos, cofres con xoias, animais exóticos e entre as esculturas recoñécense figuras de deuses da Antigüidade clásica. Doutra banda, o lenzo é unha alegoría dos sentidos, neste caso, da vista e o gusto. A vista simbolízase a través dos obxectos representados e coa actitude dos dous homes que conversan mentres analizan unha obra de arte. O gusto reflíctese na mesa repleta de manxares ante a que están sentadas as dúas figuras masculinas. Xunto a Jan Brueghel o Vello considérase a Frans Francken II como creador da pintura de gabinetes, un xénero pictórico que influirá en artistas como David Teniers.