Jardín del Pazo de Marcial del Adalid

A fonte de inspiración para pintar este lenzo foi un recuncho dos xardíns do Pazo de Lóngora no municipio coruñés de Oleiros, onde residiu o compositor galego Marcial del Adalid e a súa esposa a escritora Fanny Garrido.

Lloréns reproduciu estes xardíns en varias ocasións e neste lenzo deixounos, a través dunha pintura rica en matices de luz e cor, unha visión das residencias señoriais galegas, como o fixo tamén dos Pazos de Oza e de Meirás. Lloréns era amigo de Emilia Pardo Bazán, a quen retratou en 1902, e asistía con frecuencia aos faladoiros que a escritora celebraba nas Torres de Meirás.

Destaca neste lenzo a contraposición da nudez do chan e os troncos, fronte á frondosidade de ramaxes e follas das copas das árbores que, harmonizadas por cores verdes e azuis convértense nas verdadeiras protagonistas do cadro. Os distintos elementos incorporados no xardín: o pavo real, o banco e a fonte da que brota un chorro de auga, aparecen minimizados e diminutos á beira da grandiosidade das árbores.