La Sagrada familia

Jesús neno, que é o eixo central da pintura, e ao seu lado a Virxe e san José, forman o grupo da Sacra Familia que ocupa o centro da composición. Á esquerda tres pastores avanzan entre as ruínas cara a eles para facer referencia ao tema da Natividade: Os pastores guiados por un anxo de Deus chegan a Belén para adorar ao Mesías acabado de nacer (Lucas, 2, 8-20). O boi e o asno situados á súa dereita, aínda que non están recollidos na narración dos evanxeos, aparecen representados desde a antigüidade na arte cristiá tomando como referencia os relatos dun evanxeo apócrifo. Ao fondo, un anxo abre un claro de luz no ceo e anuncia aos pastores o nacemento do neno. O pintor engadiu ademais na parte superior dereita outra escena moitas veces representada na arte cristiá, a Expulsión de Adán e Eva do paraíso terreal, que sucede ante un elemento arquitectónico evocador a antigüidade, unha pirámide. A representación destas dúas escenas, a do Nacemento e a da Expulsión, achégalle ao conxunto da composición un significado simbólico, ao enlazar as orixes da humanidade que cae no pecado, co plan divino da súa redención a través da Encarnación de Jesús. Aínda que Juanes mantén o aire clásico da pintura do seu pai, Vicente Macip, o seu estilo propio o dulcifica e presenta trazos de expresividade nas figuras que denotan un certo manierismo. A introdución de elementos arquitectónicos da antigüidade como ruínas clásicas, obeliscos e pirámides denotan a afirmación das particularidades do seu estilo.