Ordenación y primera misa de San Juan de Mata

Represéntase a San Juan de Mata no momento da súa ordenación xunto á escena na que, oficiando a súa primeira misa, viu aparecer un anxo vestido de branco liberando a dous escravos. A composición pon en escena dous momentos expresivos da historia do santo, coexistindo simultaneamente escenas terreais e visións celestiais segundo un esquema moi usado na pintura barroca italiana. A escena con todo, é representada con gran naturalismo e verosimilitude segundo obsérvase nos encartados dos hábitos monacales, ou detalles anecdóticos como a doblez na alfombra, algo propio da pintura de Carducho. Igualmente cabe mencionar os brillos e calidades das teas ou as sutís variedades de brancos, conseguidos grazas aos efectos da luz que fai vibrar as cores ao estilo veneciano e contribúe a dar o aspecto solemne e de maxestosidade nos hábitos monacales.
Dentro da pintura relixiosa, as series encargadas por mosteiros e conventos sobre os seus santos fundadores supoñerán unha produción importante para os artistas españois do barroco. Neste caso trátase de San Juan de Mata que foi cofundador, xunto con San Félix de Valois, da Orde dos Trinitarios, comunidade relixiosa dedicada ao rescate dos cativos. San Juan de Mata foi venerado polos Trinitarios desde o século XIII e o seu culto autorizouse a partir do século XVII. Esta obra formaba parte dunha serie de lenzos realizados para a igrexa do convento dos Trinitarios en Madrid, representando a vida dos seus dous santos fundadores. É en 1632 cando recibe o encargo de realizar o conxunto pictórico para esta igrexa que incluía ademais dos retablos, unha serie de doce lenzos, e que finaliza en 1634. Coa desamortización de Mendizábal o conxunto de obras pasaría ao Museo da Trindade, conservándose posteriormente boa parte da serie no Museo Nacional del Prado. O Museo de Belas Artes conta con outro lenzo desta serie: San Juan de Mata renuncia ao doutoramento e acéptao logo por inspiración divina.