Paisaje

Esta paisaxe contémplase baixo un prisma de realidade soñada. Debaixo do ceo aflora unha ribeira de ilusión de gran precisión dibujística. Árbores altivas contrastan con arbustos case esféricos nun xogo de composición moi calculada. Elementos que poderían ter unha presenza cotiá (arbustos, rocas árbores...) evocan con todo como un extrañamiento, crean unha atmosfera de natureza sublimada, de paisaxe idealizado. Pero, á beira dese ambiente imaxinado, pinta os campos de cultivo en diversas gamas de ocres e o fondo de ceo e mar que, ben poden tomarse como referencias cotiás.

Esa convivencia de paisaxe imaxinativa e real á vez, obsérvase tamén no uso da cor. As tonalidades suaves do azul aéreo do fondo, van como in crescendo, achegándose á intensidade cromática irreal dos verdes e azuis, nos elementos do primeiro plano. Estes, van máis aló da realidade, están lonxe de ser unha trasposición do aparente, pero preto, do que poida haber de erudicción do pintor. Recréase un espazo de silencio, mudo. Sen presenza humana, son espazos de ausencia como as miradas románticas.