Piedad

Ao pé da cruz, no monte Calvario, sitúase a Virxe María, sentada e vestida de negro, abrazando o corpo de Cristo que está situado no seu colo, coa coroa de espiñas aos seus pés. No grupo da Piedade, María contempla o corpo morto de Jesús despois do Descendimiento da cruz. Este tema, que non se recolle nos Evanxeos nin procede do culto oficial, nace en relación aos ámbitos conventuales do misticismo medieval, que propiciou o nacemento dunha literatura piadosa na que ao tratar os sucesos da Paixón do seu Cristo describíase o sufrimento da súa Nai. Esta imaxe popularizouse na arte europea a partir do século XV favorecida pola tendencia da igrexa para humanizar as formas e os contidos relixiosos, admitíndose desde entón as manifestacións da dor da Virxe que terían un gran eco na devoción popular. Os artistas puxeron especial atención a este tema xa que expoñía o protagonismo que a Igrexa católica lle outorgou á Virxe na historia da Salvación, por ser moralmente partícipe da paixón e morte redentora de Cristo. En sintonía coas características da pintura flamenga, esta obra manifesta unha indubidable habilidade detallista que observamos no tratamento minucioso de todos os elementos e supón a reivindicación da paisaxe como tema pictórico. Estas paisaxes adoitaban compoñerse con elementos estereotipados como rocas escarpadas e cidades torreadas ao lonxe como observamos na situada ao fondo, que aquí representa unha visión idealizada de Xerusalén.