San Antonio de Padua

Escena que representa o momento da visión do neno Jesús por san Antonio que aparece neste lenzo sosténdoo sobre un libro. A partir da imaxe que se creou para evocar a súa visión do neno Jesús ou ben da aparición da Virxe para entregarllo, o neno converteuse no seu atributo máis habitual. A este engadíronse outros como o libro, símbolo da Biblia e da súa dedicación para predicar a Palabra de Deus, ou o ramo de azucenas que se refería á súa pureza. Pola súa condición de frade franciscano, representóuselle vestido co sayo marrón suxeito polo cordón de tres nós significativos dos votos de pobreza, obediencia e castidade. San Antonio de Padua, canonizado no ano 1232, foi un dos santos máis representados na pintura relixiosa desde o século XVI, paralelamente á gran popularidade que adquiriu o seu culto. Coello representouno axeonllado no banzo dunha escaleira de pedra para crear efectos de perspectiva e destacou a sólida corporeidade da súa figura sen usar apenas elementos de ambientación.