San Francisco de Asís en la Porciúncula, con los donantes Antonio Contreras y María Amezquita

Francisco Caro, que pintou este lenzo para o convento de San Francisco de Segovia, representa ao santo de xeonllos expresando a súa exaltación interior ante a visión celestial. Nárrase o episodio acaecido, segundo a tradición, na noite de xullo de 1216, cando san Francisco atopábase na capela do convento de Santa María da Porciúncula, situada preto de Asís, na que el iniciara o movemento franciscano. Cristo e a súa Nai aparecéronse para concederlle a súa petición da indulxencia de perdón para todos aqueles fieis que, arrepentidos, visitasen a capela. No espazo celestial, Cristo, representado como Salvador do mundo suxeita o orbe e ao seu lado a Virxe, parece interceder ante o para que se lle conceda o rogo ao santo. A división do cadro en dúas esferas, a terreal e a sobrenatural, segue unha estrutura moi estendida na arte relixiosa do barroco. É unha manifestación das visións místicas que xunto aos temas dos milagres e martirios eran promovidos pola igrexa co fin de alimentar a devoción popular aos santos que eran os modelos dunha relixiosidade exemplar. A obra alude ao tema franciscano da Indulxencia da Porciúncula, tamén chamada perdón de Asís. As voces celestiais indicáronlle a San Francisco que visitase ao papa para que confirmase o que acababan de revelarlle e, segundo a tradición, isto sucedeu cando Honorio III outorgou a Indulxencia para un día ao ano, o 2 de agosto. No lenzo destaca, por outra banda, a forma en que se incorporaron na escena as figuras dos doantes, D. Antonio Contreras e a súa muller, en forma de retratos individuais cos seus respectivos marcos portados por anxos, o que nos indica que o uso deste xénero estaba consolidado e era habitual no século XVII. O doante da pintura, o licenciado Antonio de Contreras e González Bernaldo de Quirós foi cabaleiro de Calatrava, cuxa cruz asoma no seu traxe, desde 1634 e membro destacado do Consello de Castela.