Sin Título

Achegándose á pintura como un poeta que describise con meláncolica inxenuidade as imaxes dun pasado máis ou menos remoto, Lugrís adoptou unha visión subxectiva da paisaxe que lle levaría a recrear infinidade de visións do mar galego, desde a botánica e a fauna submarina, ata toda unha infinidade de lendas sobre illas encantadas e veleiros mergullados, configurando unha rica iconografía sustentada nos máis variados mitos populares. A meticulosa verosimilitude dos seus universos mariños, así como a súa persoal concepción do espazo a modo de decorado teatral son calidades que imprimen ás súas reprsentacións desa dimensión que está máis aló do real, entre o metafísico e o máxico.