Sin Título

A pintura para Mampaso é unha linguaxe, un vehículo expresivo. Coa plasticidad e amplitude do trazo logra plasmar no lenzo toda unha rica amálgama de sensacións contrapostas: movemento, rotundidade, rapidez, ferocidad, e á súa vez tamén de límite, parada e contención. Recoñecido como un dos máis significativos representantes da abstracción española, a evolución que experimenta a linguaxe de Mampaso a finais da década dos anos cincuenta e primeiros dos sesenta, época deste lenzo, sitúao en sintonía coa obra dalgúns dos abstractos europeos máis representativos do momento, empregando como eles, un método de traballo que non esixe un razoamento previo senón que máis ben determínase por un movemento decidido do xesto atravesando o terreo do lenzo. A rapidez de execución, xunto coa contundencia do trazo, son valores de especial importancia na resolución da obra. Por iso, canto leva a cabo verifícase desde o pictórico puro, proxectándose logo a outras dimensións psicolóxicas e sociais. Por outra banda, a limitación cromática fai gañar á súa pintura en dinamismo e agresividade, posibilitando ao espectador unha rápida lectura máis relacionada co impacto sensitivo que cunha análise racional.