Virgen de la leche

A Virxe María que viste un manto verde que lle cobre a cabeza e unha túnica aberta, sostén ao neno co brazo esquerdo e lévalle cara ao peito. O neno está espido sobre un coxín e sostendo unha mazá. Ambos están situados baixo un dosel de cortinaje. É unha das representacións da Virxe Nai, coñecida popularmente como Virxe do Leite. Este modelo de Virxe co Neno alcanzou gran difusión desde o período gótico, conforme a doutrina da Iglesia trataba de destacar a natureza humana de Cristo, en especial na súa Encarnación e Paixón. É unha imaxe que mostra os cambios producidos na arte, que pasou a reflectir os ideais naturalistas e unha nova espiritualidade máis intimista xurdidos no marco do humanismo renacentista. As actitudes solemnes de época medieval deron paso a representacións máis humanas e maternais nas que a nai se comunica co fillo. Pero se o modelo de Virxe Lactante é un símbolo da tenrura maternal, os artistas expresaron co xesto grave e meditativo da nai o presaxio do drama ao que estaba destinado o seu fillo. A linguaxe simbólica da imaxe víase reforzado coa incorporación de elementos como flores, froitos ou paxaros, que encerraban un significado de tipo moral. Neste caso, o neno aparece sostendo unha mazá en alusión ao pecado de Adán e a superación do pecado pola morte na cruz, pois tanto este, como outros froitos, adoitaban asociarse coa finalidade redentora da súa Encarnación.