Primavera

Como noutras obras dos primeiros anos da década dos anos setenta o título, Primavera, fai alusión a unha actitude vital, lúdica e colorista que contrasta co mundo esperpéntico doutra parte da súa obra. Esta alegoría da estación máis vital do ano enlaza coas imaxes creadas por Laxeiro que brotan dun mundo rico en personaxes de nenos e monicreques, que exaltan o gusto pola pintura narrativa na que a realidade se distornsiona ao antollo do pintor. A pincelada solta e gestual potencia a veta expresionista e aínda que usa o vermello, azul e branco, non desaparece a gama das constantes cores pardos e negros das súas obras.