González, Zacarías

Zacarías González Velázquez (Madrid, 1763-1834). Foi pintor de cámara e académico da Real Academia de Belas Artes de San Fernando de Madrid, da que chegou a ser director de pintura e director xeral. Comezou a súa formación no estudo de Mariano Salvador Maella e na Academia de Belas Artes de San Fernando onde foi premiado en 1778 e 1781, respectivamente. Como decorador, destacan os traballos que realizou ao fresco no palacio do Pardo e na Casa do Labrador de Aranxuez, con representacións alegóricas e mitológicas. Así mesmo, realizou cadros relixiosos para particulares e tamén para diversas institucións relixiosas. Por último, é digno de destacar o seu traballo na Real Fábrica de Tapices de Santa Bárbara, sobre bosquexos de Mariano Salvador Maella, elaborando cartóns para tapices de temas mariños, nos que mostra o seu dominio da composición e revélase como un gran colorista, aínda que non esquece os seus comezos académicos. As súas obras enmárcanse na transición do barroco ao neoclasicismo. As máis temperás mostran un predominio do debuxo sobre a cor, mentres que nas súas pinturas finais o cromatismo enriquécese, á vez que mostra unha inclinación preciosista no tratamento das teas e os elementos secundarios, o que se fai aínda máis patente nos seus retratos.