Martínez Abades, Juan

Juan Martínez Abades (Xixón, 1862-Madrid, 1920). Pintor, ilustrador e músico. Formouse inicialmente no Instituto Jovellanos da súa cidade natal, despois ingresou na Escola de Belas Artes de San Fernando de Madrid. Entre os seus mestres estiveron o escultor José Gragera e os pintores Ignacio Suárez Llanos e Carlos de Haes. Durante os veráns pintaba en Xixón, especializándose na pintura de mariñas. En 1888 obtivo unha pensión de mérito da Deputación de Oviedo para ampliar os seus estudos en Roma, onde permaneceu ata 1890. Ao seu regreso estableceuse en Madrid, e viaxou durante os veráns á costa para facer apuntamentos do natural. Gran parte da súa obra compóñena mariñas, escenas portuarias e representacións da paisaxe costeira da cornixa cantábrica, preferentemente as costas do mar Cantábrico e da Galicia atlántica. Desde 1894 ata pouco antes da súa morte fixo numerosas ilustracións para o semanario Blanco e Negro. Traballou como escenógrafo especialmente en motivos relacionados coa súa especialidade de marinista. A súa pintura, que na década de 1890 abordou o motivo social en cadros de gran tamaño, concentrouse logo na representación naturalista da paisaxe costeira, con aguda observación da luz e o movemento do mar. Destacou tamén a súa achega á creación musical. Xa de neno recibira leccións de Solfeo do mestre Passutti na sociedade artística  -La Armonía-, pero foi a partir de 1911 cando empezou a compoñer, ao principio (1911) sobre motivos populares asturianos e logo cuplés, que lle deron gran fama, e cuxas edicións ás veces ilustraba o mesmo pintor.