Maside, Carlos
Carlos Maside García (Pontecesures, Pontevedra, 1897-Santiago de Compostela, 1958). En Pontecesures a súa vida viraba ao redor dunha tenda familar de encaixes de Camariñas, un mundo téxtil que reflectirá na súa obra. En 1912, a familia Maside instálase en Santiago tras a morte do pai, quedando Carlos como traballador nun almacén de tecidos en Vilagarcía de Arousa. En 1915 viaxa a Madrid e entra en contacto con Federico Ribas, quen lle achegará ao mundo da ilustración e do debuxo publicitario.
A principios da década dos vinte vive entre Santiago e Vigo. En 1925 inicia a colaboración no Pobo Galego de Vigo con Rafael Dieste e Manuel Antonio, iniciando a etapa máis frutífera en común. En 1926 a Deputación de Pontevedra concédelle unha bolsa de estudos en París. Esta experiencia parisiense supón o coñecemento das vangardas europeas, o fauvismo o expresionismo, cubismo ou surrealismo, que influirán na súa pintura. Antes de finalizar a década aparecen as primeiras obras da vangarda galega. Maside confecciona viñetas e estampas para publicar na prensa e é un mozo expoñente da xeración denominada Vos Novos. Mantén tamén unha relación estreita con Castelao e outros membros da Xeración Nós, como Otero Pedrayo.
En 1933 convértese en profesor dun instituto en Vigo pero co estalido da guerra comeza o denominado exilio interior de Maside e queda recluído na súa vivenda en Santiago, o seu estudo definitivo. Comeza entón o intercambio de correspondencia con Seoane ao que enviaba debuxos para a súa publicación en Galicia Emigrante. En 1950 créase a editorial Galaxia da que é nomeado director artístico. Desde un primeiro momento, Maside buscaba fórmulas que puidesen introducir as correntes estéticas contemporáneas na arte galega sen que nos resultados perdésese a identidade galaica. Xorden así as estampas realizadas a tinta chinesa e augada baixo o influxo do Art Decó, mentres que na súa achega ás artes gráficas, decídese a sacar o máximo partido expresivo da imitación dos efectos da xilografía popular, co seu violento contraste branco-negro e a angulosidad crebada dos seus contornos, seguindo as pautas do expresionismo alemán. A esta liña haberá que ligar os seus primeiros óleos.
Maside terá como referente aos canteiros e á paisaxe galega para o que salienta as formas, redondeándoas e monumentalizándolas en paisaxes, mulleres traballando, portos, etc. Utiliza unha paleta de terras e de tons apagados e gusta da rugosidade da materia a imitación do granito, sentido este como ingrediente consubstancial á arte galaica. Despois da súa estancia en París, o influxo dos pintores postimpresionistas franceses fai que o artista empieze a renunciar ao volume conseguido con medios plásticos para pasar a unha valoración dos pictóricos, terminando por crear unha realidade que existe a un nivel puramente estético. Progresivamente a figuración se esencializa máis, dando lugar a que as formas, que antes eran curvas, evolucionen cara á geometrización e que a cor sexa empregado case puro.
