Ruta, Clemente

Clemente Roteiro (Parma, Italia, 1685-1767). Foi discípulo de Pier Ilario Spolverini, pintor da corte de Parma, que lle instruíu no xénero do retrato. Permaneceu en Parma durante a primeira década do século XVIII dedicándose a estudar as obras de Lorenzo Pasinelli, Gioseffo dal Sole, Donato Creti e asimilando o clasicismo boloñés. Na Academia Clementina dominaba aínda a estética clásica da tradición boloñesa do seicento, que Roteiro enriqueceu con detalles que suxiren un certo neomanierismo, o que conferiu á súa pintura unha particular elegancia. En Roma, onde permaneceu tres anos, entrou seguramente no círculo de Carlo Maratta. En 1712 Roteiro volveu a Parma, onde se converteu nun dos protagonistas da escena artística. A súa clientela foi fundamentalmente o clero, que lle encargou pinturas relixiosas para os seus conventos e igrexas. En 1741 foi chamado por Carlos de Borbón e chegou a Nápoles antes do 20 de xuño de 1741, data en que retratou á familia real, entre eles aos infantes. Roteiro, permanecería na corte de Carlos de Borbón como pintor de cámara ata a saída do rei cara a España en 1759.