Extraña devocion!

No medio da escena, e sobre o lombo dun asno, hai unha urna transparente que porta un cadáver. Ao seu lado, ao redor, unha multitude de persoas que se prostran ante o seu paso.

Estampa dunha serie de 82 que se coñece co nome de Desastres da Guerra. Obsesionado pola realidade feroz da invasión francesa Goya grava, entre 1810 e 1820, unha nova serie de gravados na que plasma os horrores da guerra e as súas nefastas consecuencias. As 47 estampas iniciais son unha reflexión sobre a crueldade desencadeada durante a Guerra da Independencia que se inicia en 1808. Nelas realiza unha crítica feroz á violencia irracional do home. Todas van acompañadas de títulos explicativos escritos polo artista co seu estilo conciso e duro. Desde a estampa 48 ata a 65 móstranos as rúas de Madrid durante o período de fame e escaseza de alimentos de 1811-12, pero tamén a crítica social coa denuncia da insolidariedade das clases privilexiadas que viven á marxe das necesidades das clases humildes. A partir da estampa 66 e ata o final, os autores coinciden na idea de que estamos ante unha crítica da restauración absolutista no mundo da posguerra, é o grupo dos denominados Caprichos enfáticos, onde emprega unha linguaxe alegórico e mordaz similar ao da serie dos Caprichos.

Serie Desastres. As 80 estampas que conserva o Museo de Belas Artes proceden dunha edición de 1930 sobre unha tirada de 100 exemplares, sendo esta a número 33. Publicada pola Real Academia de Belas Artes de San Fernando.