Imaxe:

San Bernardo

Autores/as:
Cronoloxía:
1690[ca]-1720[ca]

Figura masculina de corpo enteiro e de pé sobre unha base rectangular. A figura de San Bernardo de Claraval, monxe e abade cisterciense, ten a cabeza tonsurada para indicar a súa renuncia á vida mundana e está caracterizado como un home novo, imberbe e de faccións delgadas coas que o santo adoitaba ser representado por mor do seu xaxúns e austero modo de vida. Está a soster os obxectos que tradicionalmente identificaban os abades, como o Libro da Regra monástica que sostén coa súa man esquerda e o báculo abacial que suxeita coa súa man dereita. A mitra situada aos seus pés sería significativa da renuncia a unha dignidade eclesiástica ou ao uso desta peza. Cóbrese coa cogulla branca, unha folgada vestidura con longas mangas de boca ancha que formaba parte do hábito monástico e era usada polos monxes nos rezos de coro. As vestiduras de cor branca que caracterizaron aos cistercienses enriquécense nesta figura con motivos estofados dourados seguindo a estética barroca que alcanza as súas manifestacións tardías nos inicios do século XVIII.

Folla técnica

Número de inventario:
901
Materia / Soporte:
Madeira
Contexto cultural / Estilo:
Barroco
Autores/as:
Cronoloxía:
1690[ca]-1720[ca]
Clasificación:
Escultura
Iconografía:
Relixiosa. Santos
Procedencia:
Asignación. Doazón: Cao, Pilar (05/06/1948)
Medidas:
Altura = 57 cm
Escultura: Altura = 44,8 cm; Anchura = 25 cm; Profundidade = 15,5 cm
Técnica:
Policromado
Talla
Estopado
Obxecto:
Escultura