Fuente, María Victoria de la
María Vitoria de la Fuente Alonso (Vigo, 1927-Madrid, 2009). Filla do arquitecto Genaro de la Fuente, as súas inquietudes artísticas chegan desde moi nova influída polas súas orixes familiares. Trasladarase a Madrid onde estuda co pintor Julio Moisés aprendendo o manexo do debuxo e da cor. Á vez, tamén acudirá de forma libre ás clases na Academia de Belas Artes de San Fernando.
En 1953 comeza a súa actividade artística participando en exposicións colectivas como a homenaxe a Vázquez Díaz e na Exposición Itinerante organizada pola Compañía Ibarra. Para enriquecer máis a súa formación realizará viaxes por toda Europa, visitará París onde coñecerá o cubismo de Picasso, Juan Gris e Braque. Nos Países Baixos entrará en contacto coa pintura de Rembrandt e Vermeer e en Italia coa de Sinori e Morandi. A súa primeira exposición individual celébrase en 1962 no Ateneo de Madrid. A partir deste acontecemento a súa carreira dispárase e comeza a participar e realizar un gran número de exposicións sendo premiada e galardoada en moitas delas.
Nos seus últimos anos decide retirarse a unha aldea de Levante pero a súa creación artística continúa e segue expoñendo na súa cidade natal e outras cidades de Galicia ademais de en a capital madrileña. Na súa concepción pictórica non hai grandes cambios, o tipo de figuración con temas como as escenas de interior, paisaxes, o bodegón en todas as súas variables e retrato, apenas varía, salvo en matices que incumben a valores plásticos como o tratamento da luz e a cor. Ao redor dos anos setenta dará un cambio de paleta máis que de estilo, abandonando coloréelos terras polos azuis e violetas. A obra de Maria Vitoria de la Fuente sempre está marcada pola preocupación pola textura do material como elemento expresivo e pola preocupación da luz como xeradora de espazo.
