Cañotas

Alfredo Souto dedícase profesionalmente á maxistratura o que motiva que sexa destinado a diferentes cidades españolas ademais das galegas Pontevedra, Lugo ou A Coruña. Esta circunstancia deixa pegada no seu quefacer artístico ao incorporar en cada sitio aquelo que lle impresiona pola súa particularidade.

Formado inicialmente no realismo de Román Navarro continúa en Madrid, entrando en contacto co ambiente que se creou entón ao redor de Carlos de Haes e as súas saídas a  plein air, para facer copias do natural.

Esta obra de pequeno formato é o máximo expoñente desa captación do verídico, a súa frondosidade e a robustez dos troncos cos seus nós, o seu desgarro e infestación de liques, e todo iso plasmado a través dunha pincelada de trazos soltos derivada da súa singular apreciación do impresionismo francés.

Pero este retrinco de paisaxe realista, ademais de evidenciar o crecente protagonismo que foi adquirindo a representación da paisaxe en si mesma, tras o impulso dado por Haes desde Madrid e o coñecemento do pintor cara á Escola de Barbizón. Permítelle a Souto á súa vez, froito da súa obxectiva observancia, ir abrindo camiño cara a unha variante galega da paisaxe, pode ser un retrinco de calquera -souto- do interior de Galicia.

É dicir, á traslación óptica débese engadir a recreación do ambiente xeográfico anímico e atmosférico, de cores escuras densas que suxiren frio, humidade unha visión que enlaza coa meteoroloxía galega e en definitiva coa esencia xeo-climática de Galicia.