Retrato de Dña. Emilia Pardo Bazán
Folla técnica
EXPOSICIÓNS:
Ano 1912: Exposición de pintura rexional. Centro galego de Madrid.
Ano 1951: Centenario da Condesa de Pardo Bazán. Santiago de Compostela, Instituto Padre Sarmiento de Estudos Galegos, xullo-agosto.
Ano 1977: Xeración Doente. Deputación Provincial da Coruña, Colexio Calvo Sotelo, Agosto.
Ano 1983-1984: Homenaxe a pintores coruñeses. Deputación Provincial da Coruña, Colexio Calvo Sotelo, Decembro-xaneiro.
Ano 1993: A Xeración Doente (1871-1902). Fundación Caixa Galicia.
Ano 1997-98: Cánovas e a Restauración. Ministerio de Educación e Cultura, Centro Cultural Conde-Duque, Madrid, Decembro 1997-febreiro 1998.
2013-2014. A lingua e a palabra. Trescentos anos da Real Academia Española. Real Academia Española e Acción Cultural Española. Biblioteca Nacional de España, Madrid, 26-Sept.-2013 ao 26-Xaneiro-2014.
2015-2016. Francisco Giner dos Ríos e a Institución Libre de Ensino. Fundación Francisco Giner dos Ríos, Madrid, 18-Nov-2015 ao 13-Marzo-2016.
Neste retrato, o segundo que Vaamonde realizou a dona Emilia, a escritora aparece de perfil, tocada con chapeu de plumas e cuberta con capa negra na que destaca o lazo de cor añil de efecto impresionista.
Dedicado fundamentalmente ao retrato ao pastel, en Coruña a escritora anima a Vaamonde a trasladarse a Madrid, onde lle introducirá nos círculos aristocráticos. Alí pronto se converte nun destacado retratista que, inmortaliza a alta sociedade madrileña de fins de século. Desde a óptica dun realismo refinado pinta retratos femininos que idealizan a beleza na liña que se desenvolve en París e Londres, e que el contempla de primeira man nas súas viaxes.
Neste retrato mostra as aprendizaxes adquiridas e plasma con elegancia á condesa que parece captada de forma espontánea, de perfil, como nunha instantánea fotográfica. Emilia Pardo Bazán converteu a Vaamonde en protagonista da súa novela La Quimera, no personaxe do pintor Silvio Lago, tal como confirmou na conferencia que pronunciou, co mesmo título da novela, no Centro Galego de Madrid en 1912 con motivo da Exposición Rexional de pintura.
A temperá morte do pintor antes de cumprir trinta anos, que se produciu no Pazo de Meirás onde convalecía da súa enfermidade ao coidado da nai de Emilia, truncou a súa carreira, polo que se lle incluíu posteriormente na denominada Xeración Doente.