Tristes presentimientos de lo que ha de acontecer

A diferenza das estampas propagandísticas publicadas polos seus coetáneos tras o fin da guerra, Goya centra o seu obxectivo no verdadeiro damnificado, o pobo, caracterizado aquí nun home só, axeonllado. Unha alegoría do miserable pobo español abandonado polos seus gobernantes ante a invasión francesa, e ao que ameazan os monstros desde a escuridade do fondo da estampa.

Iconograficamente, este personaxe en actitude de súplica está próximo a obras como La última comunión de San José de Calasanz ou a figura central do cadro El tres de mayo en Madrid, na que nos presentan un fiel reflexo da desesperanza e do ineludible destino.

Os debuxos preparatorios para Desastres presentan un número menor de variantes que as outras series, especialmente visibles aquí no rostro doente do home. Polo seu estilo máis abigarrado especúlase que seguramente puido ser gravado na época en que realizou os seus Caprichos Enfáticos.