Troncos

Unha constante na obra de González Pascual foi a representación da natureza, da que tomaba apuntamentos do natural na contorna da súa casa de Mera (Ortigueira), que logo elaboraba no seu estudo. Comeza representando os montes como grandes masa escuras, para achegarse despois aos bosques e ao seu interior de columnas de árbores, e terminar pintando os troncos cortados e as raíces. Nestas cheas de toradas abandona xa o recurso da verticalidad e as curvas das árbores en favor da liña recta e da horizontalidad dos troncos tallados, amontoados sobre o chan. Nesta obra o aspecto xeral de horizontalidad non é estático, hai todo un xogo de tensións direccionales individualizadas, troncos que soben, baixan, ocúltanse ou aparecen dando dinamismo á composición. Tecnicamente, interésalle estudar as formas e as texturas e para iso resalta as toradas fortemente iluminadas sobre un fondo escuro, o que lles confire volume. O enfoque próximo e a harmonía das gamas de ocres luminosos nas cortizas dos troncos logran transmitir unha atmosfera de gran carga expresiva que revela o intento de domesticación da natureza salvaxe.