Floreros ante un espejo
Folla técnica
Procede das incautacións realizadas durante a Guerra Civil (1936--1939). O 15 do 10 de 1941 entrégase ao Museo de Belas Artes, segundo consta nun recibo da Comisaría Xeral do Patrimonio Artístico. Por O.M. 19-12-1941 ingresa no Museo en calidade de Depósito. O 21-04-1942 deposítase para a súa custodia temporal no Concello da Coruña. O 16 de agosto de 1946 ten lugar a entrega da obra por parte do Concello ao Museo Provincial de Belas Artes. Por medio do Decreto 10 de outubro de 1963 Nº 2527/63 a obra declárase propiedade do Estado.
EXPOSICIÓNS:
Ano 1935: Floreiros e bodegóns da pintura española, Sociedade Española de Amigos da arte, Madrid.(dato en, Cat. Exposición Colecc. Banco Hispano Americano, Madrid, 1990, p. 50.)
Ano 1975: O Século de Ouro español. Petit Palais, París, Ministerio de AA.EE. e de Educación e Ciencia, 15 de Outubro ao 31 de Decembro.
Ano 1976: The Golden Age of Spanish painting. Royal Academy of Arts, Londres, Ministerio de AA.EE e de Educación e Ciencia, 10 de Xaneiro ao 14 de Marzo.
Ano 1976: A peinture espagnole du siècle dór. De Greco a Velázquez. Petit Palais, París, 22 de Marzo ao 20 de Xuño. Cat. nº 3.
Ano 1976: Spanish master in Stockholm. Cat. Exposición, p. 212.
Ano 1978: Don Antonio de Pereda e a pintura madrileña do seu tempo. Dirección Xeral de Patrimonio Artístico, Sala de Exposicións do Palacio de Bibliotecas e Museos. Novembro-Decembro.
Ano 1981: 400 anos de pintura española, Museo de Belas Artes, Caracas, Dirección Xeral de BB.AA, Febreiro-Abril.
Ano 1983: Pintura española de bodegóns e floreiros de 1600 a Goya, Dirección Xeral de BB. AA, Salas de Eposiciones do Palacio de Bibliotecas e Museos, 20 de Outubro ao 23 de Decembro.
Ano 1984: O Fío de Ariadna, Palau Molla, Barcelona, maio-xuño
Ano 1985: Pintura española do Século de Ouro, Seibum Museum, Tokio, setembro-outubro 1985, e Osaka (Xapón), outubro-novembro 1985
Ano 1987: Colección Grupo Banco Hispano Americano. Renacimeirnto e Barroco, Museo de Santa Cruz, Toledo, 9 abril-31 maio
Ano 1992: Bodegóns españois. Museo Nacional de Arte Occidental de Tokyo, 10 Febreiro-Maio. Itinera ao Museo de Arte de Nagoya (Xapón). Centro N. de Exposicións, Ministerio de Cultura. Cat. nº 36.
Ano 1998: Juan de Arellano: 1614-1676. Fundación Caixa Madrid, Sala das Alfaias da Fundación Caixa Madrid, 5 maio-28 xuño. Cat. pp.150, 151.
Escena con dous floreiros colocados en dous planos graduados. En primeiro termo un vaso de porcelana e bronce con flores situado sobre unha repisa pétrea decorada con cartelas carnosas. Ao fondo e elevado sobre un pedestal aparece outro floreiro nun cestiño de vimbia que se reflicte nun espello situado no lado esquerdo do lenzo. A pintura de flores alcanza unha destacable presenza na pintura española, especialmente a partir dos anos centrais do século XVII, e Juan de Arellano foi o pintor máis destacado neste xénero. Desde o punto de vista compositivo, o uso do espello e a disposición graduada dos dous vasos convértena nunha das obras máis complexas do seu autor, habituado a representar un único ramo simétricamente disposto no centro. Sinálase nesta obra unha posible significación alegórica pola presenza do espello no que se reflicten as flores que, na súa maioría abertas e a piques de esfollarse, confírenlle á obra un sentido de caducidade e incitan á reflexión sobre a fraxilidade da beleza. A mensaxe moralizante aludiría á brevidade da súa duración como símbolo da brevidade da vida humana, englobándose así nunha categoría particular de representacións pictóricas denominadas vanitas, en referencia á pasaxe bíblica do Eclesiastés: Vanitas vanitatum omnia vanitas (Vaidade de vaidades, todo é vaidade).
A aparición das flores como un tema autónomo da pintura produciuse a finais do século XVI, desenvolvéndose plenamente nas dúas centurias seguintes. O protagonismo que as plantas ornamentais adquiren neste tipo de pinturas está unido ao crecente interese polo saber botánico que se experimentou en toda Europa no século XVI, favorecido pola importación de flores exóticas do Oriente Próximo, Asia e América. Estas novas flores empezan a considerarse obxectos preciosos e cotízanse a altos prezos. A circulación das estampas botánicas contribuíu a que os artistas puidesen incluír nas súas obras novas variedades de plantas e insectos. Máis aló das variacións formais que desenvolveron as distintas escolas pictóricas europeas, a corrección botánica e o virtuosismo técnico caracterizaron durante séculos as mellores composicións de flores.