Retrato de Doña Carmen Moscoso de Altamira

Retrato en tres cuartos de Carmen Moscoso de Altamira membro dunha das liñaxes máis antigas da nobreza galega. Loce vestido negro de amplo escote que realza a brancura das súas carnacións, reflexo dun ideal feminino perseguido entre as clases dominantes que expresa refinamento e delicadeza. Igualmente, o seu aspecto caracterízaa tamén como muller virtuosa, depositaria duns valores que a erixen como parte substancial da familia na privacidade do fogar.

A diferenza do retrato do seu esposo, este sitúase no interior dunha estancia onde prima a intención decorativa e o reflexo de calidades, factores que denotan distinción social e posicionan o fogar como importante centro de socialización onde acontecen faladoiros, reunións ou festas nas que a muller ten un destacado protagonismo.

É este un retrato da época de madurez do pintor e exemplo da concepción do retrato burgués do século XIX. Lembra os ensinos do seu mestre Federico de Madrazo nese afán de crear profundidade e construír espazo mediante a composición de elementos e uso dunha luz que se proxecta desde o ángulo superior esquerdo.

Este retrato de Carmen Moscoso de Altamira Márquez Espinosa de los Monteros forma parella co de Juan Nepomuceno Jaspe Montoto, pais do pintor Antonio Jaspe Moscoso.