Retrato de Señora

Retrato de dama realizado ao aire libre e de corpo enteiro. Casimiro Sainz conxuga nesta obra dous aspectos que persisten na súa arte, o tratamento da paisaxe, con acentuadas evanescencias e filtracións de luz diáfana que lle achegan un aire de modernidade á vez que lle afastan de preceptos tardorrománticos. E, deixa impresa no lenzo a captación dun instante, circunstancia que contribúe a infundir na figura unha maior naturalidade.

Dentro do ámbito da cultura burguesa que se está desenvolvendo ao longo do século XIX, a práctica do deporte é considerada como un elemento de promoción máis dun status de distinción, modernidade e boa saúde. A equitación, aínda que un deporte antigo e de minorías aristocráticas, neste momento promociónase nos manuais de urbanidade describindo incluso a indumentaria que se debe usar. A súa práctica conleva substituír o corpiño e aparatoso polisón por un traxe de amazona como o que viste a retratada, composto por pezas máis confortables como a chaqueta, camisa, saia longa e o chapeu de copa. Do mesmo xeito que a indumentaria para bicicleta (pantalón bombacho) van supoñer un incipiente avance na liberación da figura feminina cara a tendencias máis cómodas e que dan liberdade, concepto este que entronca co debate cultural sobre o papel da muller na sociedade daquel momento.