Corredoyra, Xesús

Xesús Rodríguez  Corredoyra de Castro (Lugo, 1889-Portela de  Roxos, Santiago de Compostela, 1939). Iniciou a súa aprendizaxe en Lugo e en 1901 trasladouse  a Madrid para estudar no taller de Cecilio  Plá. En 1903, ano no que expuxo a súa obra en Lugo, a Deputación de Lugo concedeulle unha bolsa para estudar Bellas Artes na Escuela de San Fernando. En 1906 abandonou o taller de Plá e empezou a estudar no de Sorolla, á vez que iniciou a relación con Ignacio Zuloaga.

Tras contraer matrimonio residiu na Coruña entre 1915 e 1916, instalándose despois en Santiago, na praza de Cervantes, onde establece a súa primeira residencia e o que chegaría a ser o seu taller para sempre. A Compostela da época quedou inmortalizada na súa obra en forma de innumerables retratos, desde artistas e intelectuais a profesionais e empresarios. Despois de iniciarse no realismo na pintura estudando a Velázquez e a Sorolla, abandona o naturalismo meramente imitativo. Entre 1922 e 1928 reside en América, visita  Montevideo, Santiago de Chile e Bos Aires, e reside en Cuba, Washington e Nova York. En 1929 regresa a Galicia.

Na súa obra, ademais do influxo da pintura de  Zuloaga e de Romero de Torres, hai dúas personalidades decisivas. A primeira é Valle Inclán, quen lle confirma a validez dunha pintura idealista, con suxestións  arcaizantes medievais e prerrafaelistas. A segunda será a do Greco, que lle proporciona unha inspiración museística, que substitúe á de Velázquez e realizar unha obra de contidos universais, o que lle levará a realizar unha pintura baseada na cor española por excelencia, o negro.

Home de profunda relixiosidade, inspirouse en numerosas ocasións nos Salmos bíblicos. Na segunda década do século aborda importantes cadros de iconografía xacobea, época á que pertence o lenzo titulado Las capas de Santa Isabel.